زمستان براى مؤمن فصل خوبى است ، زیرا روزهاى کوتاهش را روزه مى گیرد و شبهاى طولانى اش را براى نماز (شب ) بر مى خیزد.(126)

همسر امام رحمه الله علیه مى گویند: ((تا حالا نشده که من از نماز شب ایشان بیدار شوم )). چون چراغ را مطلقاً روشن نمى کردند. نه چراغ اتاق را روشن مى کردند، نه چراغ راهرو را و نه حتى چراغ دستشویى را [او از یک چراغ قوه کوچک که تنها جلوى پایشان را روشن مى کرد، استفاده مى کردند.(124)] و براى این که کسى بیدار نشود، هنگام وضوى نماز شب ، یک ابر زیر شیر مى گذاشتند که آب چکّه نکند و

صداى آن ، کسى را بیدار نکند.(125)

در حالات امام خمینى رحمه الله علیه یکى از پزشکان مى گوید: در ایّامى که امام خمینى رحمه الله علیه در بیمارستان تحت معالجه و عمل جرّاحى بودند، لوله تنفّس در تراشه ایشان بود، (وقتى این لوله در مجراى تنفسى قرار مى گیرد، شخص نمى تواند صحبت کند)، امّا امام با اینکه لوله به مجراى تنفسى ایشان وصل بود، نماز ظهر و عصر آن روز را به همان وضع ادا نمودند و حتّى نماز شب خود را ترک نکردند.(121)

نماز شب و رفع مشکلات .. .. .. .. .. رسول خدا صلى الله علیه و آله مى فرمود: اى مردم ! هیچ کس از شما نیست ، مگر اینکه مشکلات همچون کمربندى او را محاصره کرده است . پس زمانى که دو سوّم از شب گذشت (و یک سوّم آن باقى ماند) ملکى بر او وارد مى شود و به او مى گوید: برخیز! و ذکر خداوند بگوى که صبح نزدیک است . اگر او حرکت کرد و ذکر خداوند گفت ، یک گره از گرفتارى هایش گشوده خواهد شد و اگر اوبرخاست و وضو گرفت و به نماز ایستاد، تمامى گره هاى گرفتارى از او گشوده مى شود و صبحگاهان شادمان و با روشنى چشم از خواب بر مى خیزد.(153)

نوشته شده در شنبه 90/11/15ساعت 6:29 عصر توسط علی رضا رسولی نظرات ( ) |