گروه فرهنگ و هنر - اسماعیل شنگله به خبرنگار... در مورد حضور پخش خصوصی در ساخت آثار دفاع مقدس گفت: این واقعیت را باید پذیرفت که سینما ما به دولت وابسته است و حتی آثاری که به ظاهر در پخش خصوصی ساخته می‌شوند به نوعی نیمه دولتی به شمار می‌روند و نمی‌توان این ادعا را داشت که این فیلم‌ها بدون حمایت دولت ساخته شدند. اما در مورد حضور بخش خصوصی در سینمای دفاع مقدس باید گفت این ژانر هم مانند هر ژانر دیگری چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی اگر به درستی به آن پرداخته شود می‌تواند مخاطب عام را به سالن بکشد و فروش داشته باشد اما اگر پرداخت ضعیفی داشته باشد در گیشه مانند هر اثری دیگری با شکست مواجه می‌شود.

وی ادامه داد: من با برچسب زدن به فیلم‌های دفاع مقدس مخالف هستم و اعتقاد ندارم که بودجه این فیلم‌ها صرفا باید از ارگان‌های دولتی تامین شود بلکه بر این باورم فیلمساز باید در وهله اول تلاش کند در ساخت چنین آثاری به سوی فضای متفاوت و کمتر پرداخته شده برود و و سعی کند جنگ را از منظر جدیدی روایت کند.

او اضافه کرد: متاسفانه طی مدت اخیر این موضوع باب شده که وقتی بحث آثار جنگی به میان می‌آید برخی معتقدند، دیگر نمی‌توان در این فضا کار کرد چرا که تمام سوژه ها در این حوزه نخ نما شده است در حالی که ما شاهدیم با گذشت بیش از هفتاد سال از جنگ جهانی دوم همچنان پیرامون آن، فیلم ساخته می‌شود و سینماگران تلاش دارند از زوایه متفاوت و جدیدی به آن بپردازند.

این بازیگر و تهیه کننده پیشکسوت تصریح کرد: این در حالی است که حکایت جنگ در ایران با تمام جنگ‌های دنیا متفاوت است و ما در آن دست به یک دفاع ارزشمند زدیم خب در این شرایط پر واضح است که سوژه ها باید بار دراماتیک بیشتری داشته باشند.

شنگله با اشاره به این موضوع که متاسفانه در طول سال‌هایی که از جنگ گذشته ما به جز موارد معدودی نتوانستیم جنگ را از زوایه جدیدی روایت کنیم خاطر نشان کرد: فراموش نکنیم ما باید برای اینکه مخاطبان آثار دفاع مقدس را افزایش دهیم باید زاویه نگاهمان را تغییر دهیم و این امکان را ایجاد کنیم که قصه‌ها با زبان و زاویه نگاه امروز نقل شود اگر ما این نکته را نادیده بگیرم، طبیعی است که نمی‌توانیم مخاطبان نسل امروز را با خودمان همراه کنیم.

بازیگر فیلم سینمایی «گاهی به اسمان نگاه کن » و «شیخ بهایی»در پایان گفت: جنگ ما صرفا به هشت سال دفاع مقدس محدود نمی‌شود و نمی‌توان انتظار داشت که همه قصه‌ها صرفا به مناطق جنگی اختصاص یابد. در طول آن دوران خانواده‌ها بسیاری به شکل مستقیم و غیر مستقیم با جنگ ارتباط داشتند و حتی بعد از پایان این دوره هشت ساله تا به امروز درگیر اتفاقات آن دوران هستند. با گذشت سی سال هنوز ما شاهد آن هستیم که استخوان‌های شهدای ما کشف می‌شود و به دست خانواده‌هاشان سپرده می‌شود خب هر کدام از این افراد و خانواده‌هایشان بی‌تردید قصه‌های زیادی برای گفتن دارند که این قصه‌ها برای همه ما بسیار شنیدنی و جذاب است به شرطی اینکه به زیبایی روایت شود.