لزوم حذف زبان انگلیسی، از مدارس 

مدارس ما، سازندگان و آموزش دهندگان: نسل بزرگ ایران فردا می باشند. و باید که این نسل علاقه به ایران و:اسلام داشته باشد.تا به تواند در برابر هجوم نظامی، یا فرهنگی و اقتصادی، ایستادگی  و مقاومت کند. متاسفانه با آموزش زبان انگلیسی، حتی قبل از پیش دبستانی و مهد کودک! باعث شده تا از همان ابتدا، ذهن نسل ما به سوی انگلستان و آمریکا علاقمند شود و: در واقع با آموزش زبان انگلیسی، زمینه فرار مغزها را از کودکی فراهم می سازیم. و به آنها می فهمانیم که ازادی و: خوشی و رفاه فقط در کشورهای: انگلیسی زبان است و این، نسل ما را فاسد بار می آورد. که به کشور خود خیانت کند، تا به ارزوهایش برسد.

   اگر استدلال این است که: فرزندان ما با یک زبان غیر فارسی هم آشنا باشند. زبان قرانی یا عربی مبین وجود دارد. که با مفاهیم جمهوری اسلامی ایران هم مرتبط است . اگر باز هم اصرار باشد، باید زبان محلی را در آموزش ابتدایی، یا دبیرستان وارد کنیم. یعنی کل افراد ایرانی بتوانند آنچه را، با پدر و مادر خود حرف می زنند، بنویسند نه اینکه با پدر و مادر ، دوستان و فامیل جوری صحبت کنند و: در کتابها جور دیگری بنویسند و بخوانند.

    به عبارت دیگر زبان فارسی سلیس، که امروزه صدا وسیما ،رسانه ها و کتب درسی با آن کار می کنند، در واقع خودش زبان دوم است! و اصلا نیازی به: زبان دوم دیگری نیست . حتی بچه های تهران یا اصفهان هم، با اینکه مشکل زبان فارسی ندارند، ولی گویش آن ها کتابی نیست. و هرکس کتابی حرف بزند، گویا زبان جدیدی صحبت می کند! و اصطلاحا لفظ قلم صحبت می کند.

هم اکنون هزاران آموزشگاه: زبان انگلیسی هست که، همه کلاس های زبان فارسی، به این اندازه نیست! خیلی از دانش آموختگان، قران خواندن یا انشا خواندن، برایشان مشکل است ولی، زبان انگلیسی اگر مشکل هم باشد، آن را راحت می دانند. بودجه این کلاس ها و آموزشگاه ها و: آمار دانش آموزان آن، از نفرات دانش آموزان هم بیشتر است!       زیرا بسیاری از بچه ها، حتی قبل از زبان باز کردن، به شیرخوارگاه ها سپرده می شوند تا: کام آن ها با کلمات انگلیس برداشته شود. و بسیاری از مادران هم، ترجیح می دهند کودکان، مامی بگویند تا مامان! ددی و پاپا بگویند تا بابا و پدر.

بقدری بار فرهنگی زبان انگلیسی، سنگین است که فارسی یک حقارت شده است. حتی دانشمندان و بزرگان ما، افتخار می کنند که لغات انگلیسی بیشتری به کار ببرند. زیرا اگر فارسی کامل حرف بزنند، متهم به بی سوادی می شوند . آیا این خسارت ها، نباید مورد توجه باشد؟

باید بگذاریم حتی جوانان سرکوچه، عار داشته باشند که فارسی خالص صحبت کنند؟ و با اینکه دوست ندارند در: کلاس انگلیسی درس بخوانند ولی، روزانه صدها لغات انگلیسی را بلغور کنند؟

البته علت اینکه زبان فارسی، بلا صاحب شده این است که: متصدیان و صاحبان فرهنگستان ها هم، دچار همین بیماری هستند. حتی اگر می خواهند معادل فارسی هم پیدا کنند. باید حتما دارای لهجه انگلیسی یا: فرم ظاهری آن شبیه به انگلیسی باشد.

حداقل چهار گسست، امروز زبان فارسی را تهدید می کند: اول گسست فامیلی و زبان رسمی که: بسیاری از کرد یا آذری زبان ها، اصلا در مقابل فارسی صحبت کردن، مقاومت می کنند. دوم دانشمندان و افراد کلاسیک که: دون شان خود می دانند! اصطلاحات معادل فارسی بَه کار ببرند. سوم کودکان و مادران که: ترجیح می دهند کلاس بگذارند و :بجای تقویت درس فارسی و املا، به دنبال تقویت زبان خارجی باشند. که به درد آینده شان بخورد! چهارم کسانی که درصنعت یا اختراع، دست دارند که معمولا، به بهانه قطعات زیاد، ترجیح می دهند اصلا فارسی را نبینند!تا اختراع آن ها بین المللی محسوب شود.ََُ 

http://mahini.javanblog.ir/522500