علی، از پدرش گوید: عبد اللَّه بن جندب را در موقف (عرفات) دیدم و وقوفی بهتر از وقوف او ندیدم، پیوسته دو دستش به سوی آسمان دراز بود و اشکش بر دو گونه‌اش روان بود تا به زمین می‌رسید و چون مردم برگشتند، به او گفتم: ای أبا محمد! من وقوفی بهتر از وقوف تو ندیدم.
گفت: به خدا من جز برای برادران دینی خود دعائی نکردم و این برای آن است که أبو الحسن- امام کاظم- (ع) به من خبر داد که هر که در پشت سر برای برادر خود دعا کند، از عرش به او ندا رسد که: برای تو باد صد هزار برابر آن و من بد داشتم که صد هزار دعای تعهد شده را برای یک دعاء از دست بدهم که نمی‌دانم آن یک دعاء اجابت می‌شود یا نه؟
أصول الکافی / ترجمه کمره‌ای، ج‌6، ص: 129

نوشته شده در جمعه 94/11/16ساعت 10:52 صبح توسط علی رضا رسولی نظرات ( ) |