نام آنان را یکایک مى برد و بسیار در حقّشان دعا مى فرمود و براى خود دعایى نمى کرد. به ایشان گفتم : مادرم ! چرا همان گونه که براى دیگران دعا مى کنى براى خود نیز دعا نمى کنى ؟ فرمودند: فرزندم ! ابتدا همسایه و بعد خود انسان .(135)

بر تو باد به استغفار در تاریکى شب .. .. ... .. خداى متعال فرمود: اى داوود! بر تو باد به استغفار در تاریکى شب ، هر کس ‍ به خاطر من به نماز ایستد آنگاه که مردم در خوابند، به فرشتگانم دستور مى دهم تا براى او استغفار کنند و بهشت من مشتاق دیدار او گردد و هر تر و خشکى براى او دعا کند.(131)

نصیحت على علیه السلام براى مردم عراق ((امام باقر علیه السلام فرمود: امیرالمؤمنین على علیه السلام آن گاه که در عراق بود، روزى پس از نماز صبح به وعظ و نصیحت پرداخت و از خوف خدا گریست ، دیگران هم از گریه حضرت گریستند،

آن گاه فرمود: به خدا قسم که از زمان دوستم رسول خدا صلى الله علیه و آله اقوامى را به یاد دارم که صبح و شام را به پایان مى بردند در حالى که چهره هاى آنان گرفته و احوالشان پریشان و شکمها از گرسنگى به پشت چسبیده و پیشانى آنان از اثر سجده چون زانوى شتر بود!

شب را در حال سجده و قیام براى پروردگارشان به روز مى آوردند. گاهى مى ایستادند و گاهى پیشانى بر خاک مى نهادند و با خداى خود سرگرم گفتگو و مناجات بودند و آزادى خویش را از آتش جهنّم ، از حضرت او مى خواستند، به خدا سوگند با همه احوال ، آنان را مى دیدم که بیمناک و هراسانند! راوى مى گوید: پس از این سخنان

دیگر آن حضرت را خندان ندیدند، تا به جوار رحمت حضرت حق منتقل شد.))(130)

اگر بهشت مى خواهى نماز شب بخوان یکى از صالحان گفت : شبى خوابیدم و عبادت (نماز شب ) به جا نیاوردم ، پس شنیدم که هاتفى مى گفت : آیا بندگان خدا مى خوابند و حال آنکه خداوند بهشت رضوان را بین آنان تقسیم مى فرماید؟ پس هر که اضافه بخواهد، شب طولانى را با خواب ، کوتاه نمى کند و به اندکى از بهشت قانع نمى شود.(129)

کنیزک نماز شب خوان ((حسن بن صالح )) - از صوفیه و عرفاى مشهور عراقى - کنیزکى داشت ، آن را بفروخت بر قومى . چون میانه شب بود، کنیزک برخاست و گفت : اى اهل سراى ، نماز! نماز! ایشان تعجّب نمودند و گفتند: آیا صبح بدمید و بامداد شد؟ کنیزک گفت : شما جز فریضه نگزارید؟ گفتند: نه . کنیزک به نزد حسن بن صالح بازگشت و گفت :

اى خواجه ! مرا بر قومى فروختى که ایشان نماز شب نمى خوانند، مرا از ایشان باز ستان . حسن وى را از ایشان بازستاند.(128)